Ο πυρετός αποτελεί ένα από τα συχνότερα συμπτώματα που ανησυχούν τους γονείς, ιδιαίτερα όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά. Αν και προκαλεί έντονη ανησυχία, στην πραγματικότητα είναι ένας φυσικός μηχανισμός άμυνας του οργανισμού απέναντι σε λοιμώξεις, κυρίως ιογενείς. Με τη σωστή καθοδήγηση και ψυχραιμία, μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, χωρίς να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές.

Πυρετός ορίζεται η θερμοκρασία σώματος άνω των 38°C όταν μετράται από το ορθό ή άνω των 37,5°C στη μασχάλη. Ο πυρετός από μόνος του δεν αποτελεί ασθένεια, αλλά είναι ένδειξη ότι ο οργανισμός «πολεμά» μια λοίμωξη. Η πιο συχνή αιτία είναι οι ιώσεις, ιδιαίτερα σε παιδιά που πηγαίνουν παιδικό σταθμό ή σχολείο. Ωστόσο, μπορεί να συνοδεύει και άλλες παθήσεις όπως ωτίτιδα, φαρυγγίτιδα, λοίμωξη του ουροποιητικού ή ακόμη και πνευμονία. Ορισμένες φορές, μπορεί να παρουσιαστεί ήπια αύξηση της θερμοκρασίας μετά από εμβολιασμό ή κατά την οδοντοφυΐα, όμως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν κρατά για πολύ και υποχωρεί σύντομα.

Η σημασία του πυρετού διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Σε βρέφη κάτω των 3 μηνών, ακόμη και χαμηλός πυρετός μπορεί να αποτελεί ένδειξη σοβαρής λοίμωξης και απαιτεί άμεση ιατρική αξιολόγηση. Σε παιδιά ηλικίας 3 μηνών έως 3 ετών, η παραμονή του πυρετού για περισσότερο από 24 με 48 ώρες χωρίς εμφανή αιτία πρέπει να ελέγχεται από παιδίατρο. Σε μεγαλύτερα παιδιά, αν ο πυρετός διαρκεί περισσότερο από 3 ημέρες ή συνοδεύεται από συμπτώματα όπως λήθαργος, εξάνθημα, δύσπνοια ή εμετοί, η εκτίμηση από ειδικό είναι απαραίτητη.

Η θερμομέτρηση πρέπει να γίνεται σωστά και τακτικά, με θερμόμετρο και όχι με την αφή, καθώς έτσι παρέχονται αξιόπιστες και αντικειμενικές μετρήσεις. Οι γονείς μπορούν να χορηγούν αντιπυρετικά φάρμακα όπως παρακεταμόλη ή ιβουπροφαίνη, πάντα σύμφωνα με τη δοσολογία και τη συχνότητα που συστήνει ο παιδίατρος. Είναι σημαντικό να αποφεύγονται πρακτικές όπως εντριβές με ξύδι ή οινόπνευμα, καθώς όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματικές, αλλά ενδέχεται να είναι και επικίνδυνες για το παιδί.